Η σε πολλούς αγαπημένη Aunty Acid, η γλυκύτατη Αγγλίδα ροζομαλλούσα κυρία με το καυστικό χιούμορ και τις στοχευμένες παρατηρήσεις, είχε πολύ σωστά σημειώσει για το μήνα Μάιο ότι ο λόγος που τον αποκαλούν “May” στη χώρα της είναι ο εξής απλός: It may rain, it may snow, it may be hot or it may be freezing!
Διανύοντας λοιπόν το μήνα Μάιο του 2020 λίγα χιλιόμετρα χαμηλότερα από τη γενέτειρα της Aunty, στην ταπεινή και πολύπαθη Ελλαδίτσα, και προσπαθώντας να μεταφράσουμε τις ψυχολογικές διακυμάνσεις του καιρού στο γνωστό σε όλους μας (οκ, πιο πολύ σε όλες μας) «τι να βάλω σήμερα», καταλήγουμε να βρισκόμαστε μπροστά σε μια εντελώς εναλλακτική ντουλάπα η οποία αποτελείται από τα παρακάτω τρίπτυχα: το χειμωνιάτικο πουλόβερ – κασκόλ – σκουφί (γιατί ωραία τα έπλυνες και τα ανέβασες στο πατάρι, ο Μάιος όμως είχε αντίθετη άποψη οπότε φρόντισες να τα έχεις ξανά σε περίοπτη θέση σαν μια κίνηση ας πούμε εξισορρόπησης για να μην αναγκαστείς να ξαναστρώσεις τα χαλιά, το ανοιξιάτικο ανάλαφρο φλοράλ φορεματάκι – τζιν μπουφάν – ταμπά εσπαντρίγιες, το άκρως καλοκαιρινό σορτσάκι – καφτάνι – ψάθινο καπέλο – γιατί είμαστε και proactive και κατά τον καύσωνα του Μαίου εμφανίσαμε όλο το θαλάσσιο εξοπλισμό που διαθέτουμε υπό την ομπρέλα του συνηθισμένου «κατέβασα τα καλοκαιρινά μου», ελπίζοντας να βρεθούμε κάτω από μία αληθινή ομπρέλα σύντομα χωρίς κανένα περιορισμό λόγω Covid στο αγαπημένο μας δρομολόγιο Πειραιάς-Νάξος-Ηρακλειά-Κουφονήσι-Αμοργός.
Δεν αναφέρθηκα σε φθινοπωρινό τρίπτυχο; Come on…. Όλοι ξέρουμε ότι το φθινόπωρο φοράμε ο,τι μας περισσεύει από τις υπόλοιπες εποχές, ανάλογα με την τοποθεσία που βρισκόμαστε.. Το φθινόπωρο ας πούμε, είναι το καλοκαίρι όλων αυτών που εργάζονται τους μήνες που οι υπόλοιποι πάνε διακοπές. Αυτό σημαίνει ότι όταν εργάζεσαι τον Αύγουστο και έχεις άδεια το Νοέμβρη, λαχταράς πώς και πώς για μια ηλιόλουστη κυριακή να φορέσεις επιτέλους κι εσύ το καφτάνι που παρήγγειλες σε προσφορά από το αγαπημένο σου site ξεκουράζοντας τα πόδια σου στην άμμο κάποιας άδειας πλέον παραλίας. Και πραγματικά, είναι σίγουρο, ότι χαίρεσαι περισσότερο να το βλέπεις μόνο εσύ στις φωτογραφίες που θα σε έχει τραβήξει ο σύντροφός σου, παρά να γινόταν θέα στα βλέμματα όλων αυτών που θα γέμιζαν κάθε εκατοστό της παραλίας με την παρουσία τους.
Ωστόσο, παραμένοντας λόγω της υπάρχουσας κατάστασης ο καθένας στο καβούκι του ή στο αβγό του ή στη φωλιά του ή τέλος πάντων όχι σε κάποιο άλλο μέρος μακριά από το σπίτι του, το τελευταίο πράγμα που μας ενδιαφέρει είναι η απάντηση στην προαναφερθείσα ερώτηση «τι να βάλω σήμερα». Από τη θέση αυτή ήρθε να μας βγάλει η ανακοίνωση πως επαναλειτουργούν οι εξωτερικοί χώροι των καφέ-ποτάδικων-κοκτεϊλάδικων. Ήταν η πραγματικά βιωματική περιγραφή της χαρμολύπης! Μετά τον πρώτο ενθουσιασμό της επανένωσής μας με την παρέα και τους φίλους μας κάνοντας προπόσεις στο καλοκαίρι που έρχεται, ακολουθεί η σκέψη «Και τώρα; Τι φοράμε; Τι καιρός είναι αυτός; Πρέπει να συνδυάσω σωστά το χρώμα και το ύφασμα, πρέπει να μην κρυώνω αλλά ταυτόχρονα να μην ζεσταίνομαι, τόσο καιρό έχουμε να βρεθούμε πρέπει τουλάχιστον να είμαστε ισάξιοι των εμφανίσεων μας στις βιντεοκλήσεις, πρέπει να μελετήσω την ντουλάπα μου! Κι εκεί που σκεφτόμουν πόσο ρηχή είμαι πλέον, ότι πριν από λίγο καιρό ένιωθα τουλάχιστον μέλος της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας και συνεργάτης – πράκτορας ερευνητών σε κινεζικό εργαστήριο και τώρα το μόνο που με νοιάζει είναι αν θα βάλω φουλάρι το βράδυ ή να αφήσω ελεύθερο το λαιμό μου όσο είμαι ακόμη νέα και δε χρειάζεται να καλύψω τις ρυτίδες που δεν έχω, ακούω τα κλειδιά στην πόρτα.. «Αγάπη ήρθα, σ’ αρέσει το καινούριο μου κούρεμα; Πήρα και πομάδα με βάση το νερό για να ξεπλένεται ευκολότερα, θα τη ζεσταίνω για λίγο στα χέρια μου και ύστερα θα την εφαρμόζω σε νωπά μαλλιά, έτσι γλιτώνω το λαδερό αποτέλεσμα!» Όπα.. μισό.. μισό λεπτό !!! Αν όλοι χρησιμοποιούν την έκφραση «κάηκα» όταν κάτι που ακούνε δεν έχει λογική συνοχή, εγώ έπρεπε να πω κάτι σαν «απανθρακώθηκα» ή «πυρπολήθηκα» για να περιγράψω αυτό που άκουσα.. Ένα προϊόν που πίνεται, κάτι σαν σουμάδα με νερό, το οποίο αν έπεφτε καταλάθος και λέκιαζε τα ρούχα θα ξεπλενόταν ευκολότερα (από τη σουμάδα ίσως;), και που δε χρειαζόταν βραστήρα, γκαζάκι, μάτι κουζίνας ή φούρνο μικροκυμάτων για να ζεσταθεί, αλλά απλώς δύο χέρια και ύστερα… απλώνεται σε νωπά μαλλιά ώστε να αποφευχθεί η όποια παρομοίωση με φασολάκια ή μπάμιες; Χρειάστηκε να μου εξηγήσει για να βγάλω νόημα, ότι η πομάδα δεν έχει καμία σχέση με τη σουμάδα, την αγόρασε από το Barber shop (κουρείο) που επισκέφτηκε σήμερα το πρωί και είναι σε απλά ελληνικά κάτι σαν τζελ μαλλιών ή κερί αλλά με πιο φυσικά συστατικά (ζωικά και φυτικά). Τώρα στο ότι μπέρδεψε το «λιπαρό αποτέλεσμα» με «λαδερό αποτέλεσμα» δεν ένιωσα καθόλου άσχετη που σκέφτηκα πατάτες γιαχνί επάνω στο κεφάλι του!
Όπως και να έχει, το γεγονός αυτό με έκανε να γελάσω και να επανέλθω και πάλι στον σωστό χωροχρόνο συνειδητοποιώντας ότι σε λίγες ώρες θα συναντούσα ξανά τους φίλους μου και καμία σημασία δεν είχε με ποια αμφίεση θα γινόταν αυτό! Έκλεισα την ντουλάπα μου, άνοιξα το βαζάκι με την πομάδα – τη βρήκα εξαιρετική ιδέα για primer βλεφαρίδων, θα μπορούσε να διαχωρίσει και να γυαλίσει άψογα τις βλεφαρίδες πριν την εφαρμογή της μάσκαρας – αλλά οι μεγάλες και καλές ιδέες πάνε ως συνήθως στον παράδεισο οπότε, μην το δοκιμάσετε στο σπίτι, ειλικρινά ούτε εγώ το δοκίμασα, γιατί όταν εκμυστηρεύτηκα την ιδέα μου έχασα το βαζάκι από τα μάτια και τα χέρια μου από τον κάτοχό του και δεν έχω ιδέα σε ποιο ντουλαπάκι-συρταράκι είναι κρυμμένο.
Το βράδυ έφτασε και εμείς συναντηθήκαμε με την παρέα στη γνωστή μπυραρία.. Παρήγγειλα μετά από καιρό την αγαπημένη μου Voreia, έπινα γουλιές και δάγκωνα αργά αργά το πατατάκι μου.. Ο Νικόλας δίπλα μου με την πομάδα γυάλιζε σαν τον Travolta στο Grease κι εγώ τελικά ένιωθα πολύ άνετα μέσα στη ζακέτα μου χωρίς φουλάρι και χωρίς κάτι ιδιαίτερο στο πρώτο μετά-καραντίνας-έξοδος outfit ! Φορέστε το αγαπημένο σας μπλουζάκι, φορέστε ένα απλό λευκό T-shirt, φορέστε τα πιο άνετα για εσάς ρούχα, όμως κυρίως φορέστε το πιο μεγάλο σας χαμόγελο και συναντήστε τους φίλους σας για να συνεχίσετε ακριβώς εκεί που το είχατε αφήσει.. Και αν πιάναμε την κυρία Aunty Acid στις καλές της, σίγουρα θα μας έλεγε: Stay safe , stay friends!
Φωτεινή Σκουτέλα
