Εδώ και πολλούς αιώνες οι άνθρωποι αναρωτιούνται τι σημαίνει ο έρωτας και προσπαθούν να τον οριοθετήσουν σε “κουτάκια”. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει ακριβής ορισμός του έρωτα και έχω την πεποίθηση πως ούτε θα υπάρξει ποτέ. Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί μόνο να προσδώσει την δική του ερμηνεία. Τι είναι λοιπόν ο έρωτας για εμένα; Στη ζωή μου έχω μάθει να μην πλατειάζω όταν δεν πρέπει, μα σήμερα ίσως κάνω μια εξαίρεση.
Καταρχάς, ο έρωτας υπάρχει και είναι ένα δυνατό συναίσθημα, αν μπορούμε να τον αποκαλέσουμε ”συναίσθημα”. Παρόλα αυτά δεν τον αισθάνονται όλοι. Κάποιες ομολογίες ανθρώπων που ερωτεύτηκαν έντονα αναφέρουν πως αυτό το συναίσθημα το νιώθεις αληθινά μια ή δύο φορές αν είσαι τυχερός πραγματικά σε όλη την διάρκεια της ζωής σου. Από την άλλη, ερωτεύεσαι όχι μόνο με την συντροφική έννοια έναν άνθρωπο, αλλά μπορείς να ερωτευτείς και μια κατάσταση, ένα μουσικό κομμάτι, ένα θεατρικό έργο, το επάγγελμα σου, μια στιγμή, ή ακόμα κι ένα αντικείμενο.
Κάποιοι από εμάς έχουν ερωτευτεί πραγματικά ανεξαιρέτως ηλικίας. Ως συνήθως, όταν παγιδεύεσαι στα δίχτυα του έρωτα, δεν θέλεις να ξεφύγεις από αυτά. Το ωραίο με τα αρχικά στάδια του έρωτα ξέρετε ποιο είναι; Πως επιθυμείς να μοιραστείς ένα κομμάτι του εαυτού σου με ένα άλλο άτομο. Θέλεις να σε νιώσει, όπως νιώθεις εσύ τον εαυτό σου, να κατανοήσεις και να κατανοηθείς, όπως προσπαθείς να κατανοήσεις τον εαυτό σου. Να συναισθανθείς όμοια πράγματα. Πιο απλά, αποδέχεσαι ποιος είσαι, τι έχεις κάνει και με ποιο τίμημα. Έτσι, θα εντρυφήσεις βαθιά σε εκείνο το άτομο, μέχρι όλος ο τυχαίος φόβος και ανασφάλεια σου να γίνει σιγουριά ευχαρίστησης.
Δεν είναι ένα απλό θέμα ο έρωτας και εννοείται δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε με τις πιο εκλεπτυσμένες λέξεις, ούτε με τους πιο δόκιμους ανθρώπους που πέρασαν την ζωή τους στην γη. Για ένα λόγο και μόνο.. Είναι η καταιγίδα των αισθήσεων μας, όπου όλες οι λέξεις, όλα τα κοινά δεν μπορούν να εισχωρήσουν και να μας στηλιτεύσουν..
Κλείνοντας, θα κάνω μια τελευταία προσωποποίηση. Ο έρωτας για εμένα εμπεριέχει σίγουρα όλα τα παραπάνω, αλλά αν μπορώ να το περιγράψω λίγο πιο μεταφορικά είναι σαν τον αγέρα. Το άκουσμα του αγέρα, που αντηχεί στα παράθυρα μας. Τον ακούμε συχνά, μα όταν ερωτευόμαστε θα ακούσουμε αυτόν τον ήχο και στην πιο ρυπαρή και απόκρημνη στιγμή της ζωής μας.. Ο συριγμός του αγέρα που θα αισθανθούμε, το πολυκύμαντο του άγγιγμα που θα νιώσουμε, το αμέθεκτο του άρωμα που θα οσφρανθούμε. Τότε θα γνωρίζουμε πως ο Έρωτας ήρθε να μας επισκεφθεί..
Παναγιώτης Πατρούλιας
