Υπάρχουν κάποιοι αθλητές οι οποίοι δοξάστηκαν, έφτασαν στην κορυφή, απέκτησαν πολλά χρήματα, έγιναν «Θεοί» στα μάτια πολλών, όμως στην πορεία του χρόνου, είτε από δικές τους λάθος επιλογές, είτε γιατί η «μοίρα» είχε άλλα σχέδια για αυτούς, έφτασαν στο «χάος», στο χείλος του γκρεμού, στην ολοκληρωτική καταστροφή.
Στο σημερινό αφιέρωμα του flotsa πάμε να δούμε 3 από αυτούς που η «μοίρα» τους φύλαξε ένα θαμπό τέλος καριέρας ή ακόμα και τον ίδιο τον θάνατο.
Μίχαελ Σουμάχερ
Γεννημένος το 1969, είναι ο άνθρωπος που κατέκτησε την Formula 1, ο οδηγός των 7 παγκόσμιων πρωταθλημάτων, των 250 Grand Prix, των 91 νικών και των 155 συνολικά βάθρων, των 30 ρεκόρ στην ιστορία του αθλήματος. Για πολλούς ο 51χρόνος πλέον «Σούμι» είναι ο μεγαλύτερος οδηγός που πέρασε από τα circuit. Με την συνολικά «αμύθητη» περιουσία των 800 εκατ. δολαρίων!
Ένα από τα χόμπι του Σουμάχερ ήταν το Αλπικό Σκί, δοκιμάζοντας τις ικανότητες του σε αυτό σε αρκετά δύσκολες πίστες με υπερθετικό βαθμό κινδύνου, θέλοντας έτσι να ζήσει στο χιόνι με τα πέδιλα του σκί, την ικανοποίηση που του προσέφερε το μονοθέσιο του.
Τον Δεκέμβριο του 2013, τραυματίστηκε από πτώση στο κεφάλι με την κάμερα που είχε τοποθετήσει στο κράνος του να του προκαλεί σοβαρότατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Μέχρι και σήμερα ο αγαπητός σε όλους «Σούμι» έχει υποβληθεί σε δεκάδες λεπτές χειρουργικές επεμβάσεις και μαζί με την οικογένεια του παραμένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Πληροφορίες που είναι δύσκολο να βγούν από το στενό του περιβάλλον αναφέρουν ότι κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο, δεν μπορεί να μιλήσει και έχει απώλεια μνήμης.
Ο «Σούμι» με την οικογένειά του κατοικούν στο Γκλαντ της Ελβετίας με θέα στη λίμνη της Γενεύης και στο στενάχωρο είναι ότι όταν η οικογένεια του τον πάει κοντά στο παράθυρο να βλέπει το πανέμορφο θέαμα με τα βουνά και τη λίμνη, αυτός δακρύζει». Μαζί του δακρύζουμε και όλοι εμείς που τον ζήσαμε και τον αγαπήσαμε, ευχόμενοι μια μέρα να γίνει το «θαύμα» και ο αγαπημένος οδηγός της Formula 1 να επιστρέψει και έστω να παρακολουθήσει έναν αγώνα του αθλήματος.
Ντιέγκο Μαραντόνα
Ο 60χρόνος πλέον Ντιέγκο Μαραντόνα (γεννημένος το 1960 στην Λανούς του Μπουένος Άιρες), ή αλλιώς «Το Χέρι του Θεού» θεωρείται και όχι άδικα από τους περισσότερους ο βασιλιάς του ποδοσφαίρου και δοξάστηκε όσο λίγοι στον κόσμο.
Ένας άνθρωπος με την πολυτάραχη ζωή, ανέβασε σχεδόν μόνος του την Εθνική Αργεντινής το 1986 στην κορυφή του κόσμου, έκανε το ίδιο με την Νάπολι στην Ιταλία, έφτασε να έχει πολλά πλούτη, σκορπώντας τα σε όμορφες γυναίκες που είχε πάντα στο πλάι του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και ο Πάπας της Ρώμης υποκλίθηκε στο ποδοσφαιρικό του μεγαλείο.
Ο Μαραντόνα αποτέλεσε ακόμα έναν αθλητή ο οποίος δεν μπόρεσε να «φρενάρει» την ιλιγγιώδη ταχύτητα δημοσιότητας και πλούτου, μην έχοντας την ικανότητα να διακρίνει τα όρια του τέλους.
Αποτέλεσε τον πρώτος παίκτη στην ιστορία του ποδοσφαίρου που έσπασε το φράγμα της ακριβότερης μεταγραφής, αφού πήγε στην Μπαρσελόνα για 5 εκατ. λίρες ενώ στην συνέχεια στη Νάπολι για 6,9 εκατ. λίρες.
Έχει αγωνιστεί επίσης στην Αρχεντίνος Τζούνιορς, Μπόκα Τζούνιορς, Μπαρσελόνα, Νάπολι, Σεβίλλη και, τέλος, στη Νιούελς Ολντ Μπόις.
Η «κατηφόρα» του ξεκίνησε όταν εθίστηκε στην κοκαΐνη, ενώ στο Μουντιάλ του 1994 συνελήφθη να κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών και αποβλήθηκε από τη διοργάνωση. Ο διασυρμός του είχε ήδη ξεκινήσει.
Η υστεροφημία του και η αγάπη του κόσμου τον κρατούν στα πόδια του, αλλά στην ουσία ο «βασιλιάς» έχει αποκαθηλωθεί. Αργότερα αναλαμβάνει τη θέση του προπονητή στην Εθνική Αργεντινής, αλλά αποτυγχάνει.
Παραμένει ο μύθος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, αλλά μέχρι και σήμερα παλεύει με τα φαντάσματα των επιλογών του.
Γκαρίντσα
Ακόμα ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής, ο οποίος «βουτήχτηκε» στο αλκοόλ και στις καταχρήσεις.
Ο Βραζιλιάνος Μανουέλ Φρανσίσκο ντος Σάντος γεννήθηκε το 1933 στην Πάου Γκράντε, από γονείς οι οποίοι ήταν εθισμένοι στο αλκοόλ. Ο «Μανέ» όπως ήταν το παρατσούκλι του, είχε εκ γενετής δυσπλασία στη σπονδυλική στήλη, κάτι σαν βαριά σκολίωση. Το ένα του πόδι ήταν πιο κοντό από το άλλο και είχε και ραιβοποδία (τα πέλματά του συνέκλιναν προς τα μέσα). Ίσως όλα αυτά να τον έχρισαν «βασιλιά της ντρίμπλας»! Το προσωνύμιο «Γκαρίντσα» σήμαινε μικρό αδέξιο πουλί (τρυποφράκτης).
Κατέκτησε δύο μουντιάλ με την Εθνική Βραζιλίας, αγωνιζόμενος 50 φορές με την Σελεσάο και έχοντας πετύχει και 12 τέρματα. Για πολλούς θεωρήθηκε ανώτερος ποδοσφαιριστής από τον Πελέ.
Δυστυχώς όμως και για αυτόν, η κατηφόρα ξεκίνησε όταν εθίστηκε στις καταχρήσεις και σε γυναίκες που τον εξουσίαζαν. Το αλκοόλ το είχε στο DNA του, αφού από τα 14 του χρόνια έπινε με πάθος, έχοντας συνεχώς ερωτικές περιπέτειες.
Παντρεύτηκε δύο φορές και έκανε 13 παιδιά με 8 διαφορετικές γυναίκες. Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, η κατάστασή του χειροτέρεψε. Όλοι του οι φίλοι τον ξέχασαν και τον άφησαν στο έλεος του Θεού, με το αλκοόλ να τρώει τον οργανισμό του.
Το 1983 μεταφέρθηκε σε άσχημη κατάσταση στο Νοσοκομείο του Ρίο Ντε Ζανέιρο, με το σώμα του να είναι πρησμένο από το αλκοόλ. Ενώ εκεί νοσηλεύτηκε με κίρρωση του ήπατος, βγήκε να περπατήσει και πέθανε στον δρόμο.
Στην κηδεία του δεν τον ξέχασε κανείς από την Εθνική Βραζιλίας. Ήταν όλοι εκεί.
Κώστας Αγοράκης
