[…] Υπάρχουν κάποιοι αθλητές οι οποίοι δοξάστηκαν, έφτασαν στην κορυφή, απέκτησαν πολλά χρήματα, έγιναν «Θεοί» στα μάτια πολλών, όμως στην πορεία του χρόνου, είτε από δικές τους λάθος επιλογές, είτε γιατί η «μοίρα» είχε άλλα σχέδια για αυτούς, έφτασαν στο «χάος», στο χείλος του γκρεμού, στην ολοκληρωτική καταστροφή.

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα του flotsa πάμε να δούμε ακόμα 5 αθλητές που η «μοίρα» τους φύλαξε ένα θαμπό τέλος καριέρας ή ακόμα και τον ίδιο τον θάνατο.

Δείτε το Μέρος Α’ εδώ!

Κώστας Αγοράκης

Αμπέμπε Μπικίλα

Ο Αιθίοπας «ξυπόλητος πρίγκιπας» όπως τον αποκαλούσαν, γεννήθηκε στο Γιάτο το 1932 και αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους μαραθωνοδρόμους στην ιστορία του αθλήματος. Ήταν γιος φτωχών βοσκών, βρήκε οικονομικό διέξοδο στον αυτοκρατορικό στρατό του Χαϊλέ Σελασιέ.

Ο διάσημος Σουηδός προπονητής Όνι Νισκάνεν τον είδε, διέγνωσε το ταλέντο του και του πρότεινε να γίνει δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης θα λάβει μέρος στη θέση του Βάμι Μπιράτου, που έπαθε σοβαρό διάστρεμμα.

Λέγεται ότι η εταιρεία χορηγός των αγώνων δεν είχε παπούτσια στο μέγεθος του Μπικίλα, του έδωσαν ένα νούμερο μικρότερα τα οποία όμως τον στένευαν. Ο Αιθίοπας αθλητής προτίμησε να κάνει ότι έκανε από παιδί, να τρέξει ξυπόλυτος και κέρδισε μάλιστα το χρυσό μετάλλιο και τη συμπάθεια ολόκληρου του κόσμου.

Ο Μπικίλα γύρισε στην πατρίδα του με τιμές ήρωα! Ο αυτοκράτορας Χαϊλέ Σελασιέ τον παρασημοφόρησε και τον προήγαγε στον βαθμό του δεκανέα. Το 1962 έλαβε αθέλητα μέρος σε αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα για την ανατροπή του Χαϊλέ Σελασιέ. Καταδικάσθηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού, αλλά σώθηκε με  χάρη που του απένειμε ο αυτοκράτορας.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο πλησίαζαν και 40 μέρες πριν από την έναρξη ο Μπικίλα ένiωσε πόνους στην κοιλιακή χώρα: Οξεία σκωληκοειδίτιδα! Χειρουργήθηκε και όλοι πίστεψαν ότι δεν θα είναι έτοιμος για να τρέξει μαραθώνιο. Ταξίδεψε στην πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, δίχως την κατάλληλη προετοιμασία και πάλι ο Μπικίλα τερμάτισε πρώτος! Και πάλι η Αιθιοπία τον τίμησε σαν ήρωα. Αυτήν τη φορά ο αυτοκράτορας του δώρισε και ένα αυτοκίνητο (λευκό σκαραβαίο). Ο Μπικίλα έτρεξε και στον μαραθώνιο του Μεξικού, αλλά εγκατέλειψε τραυματισμένος. Το δώρο του αυτοκράτορα, όμως, στάθηκε μοιραίο για τον δρομέα-θρύλο.

Αποτελεί τον πρώτο δρομέα που πήρε χρυσό μετάλλιο σε δύο συνεχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες σε μαραθώνιο.

Το 1969, ενώ οδηγούσε τον «σκαραβαίο» του, προσπάθησε να αποφύγει ομάδα διαδηλωτών που εμφανίσθηκε ξαφνικά σε μια στροφή, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και έπεσε σε χαντάκι. Τραυματίστηκε βαριά και έμεινε παράλυτος. Στις 25 Οκτωβρίου 1973 πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία, επιπλοκή από το ατύχημα.

Τζορτζ Μπέστ

Ο σπουδαίος Βρετανός ποδοσφαιριστής γεννήθηκε το 1946 στο Μπέλφαστ και σε ηλικία 17 ετών αγωνίστηκε με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. 

Δυστυχώς η «μοίρα» εκτός από το ποδοσφαιρικό του ταλέντο και το ωραίο εμφανισιακά πρόσωπο, τον προίκισε με έναν άστατο και αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα, που τον οδήγησαν σε παθιασμένους έρωτες, αχαλίνωτα όργια, θάλασσες αλκοόλ και μια ζωή κόντρα στα αθλητικά δεδομένα.

Στα επόμενα χρόνια έγινε ο αγαπημένος ποδοσφαιριστής των «κόκκινων διαβόλων». Κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή το 1965 και το 1967. Το 1968, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης και ο Μπέστ ο καλύτερος παίκτης της χρονιάς.

Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε έναν γιο, σε ηλικία 27 χρόνων έφυγε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πλούσιος και μέσα στις δάφνες.

Ο εθισμός του στο αλκοόλ κατέστρεψε την υγεία και την καριέρα του. Άρχισε να μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία και τις κλινικές αποτοξίνωσης. Μια ισχυρή λοίμωξη του αναπνευστικού, τον οδήγησε στο νοσοκομείο σε κάκιστη κατάσταση το και το 2002 υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση ήπατος. Ζούσε με τη συνδρομή φίλων. Ο Μπέστ συνέχισε να πίνει και να ξενυχτά.

Τον Οκτώβριο του 2005 μπήκε για τελευταία φορά στο νοσοκομείο και τελικά πέθανε στις 25 Νοεμβρίου από πολυοργανική ανεπάρκεια. Η φράση που τον αντιπροσώπευσε την είπε λίγους μήνες πριν «φύγει» φτωχός και μόνος: «Ξόδεψα τα περισσότερα χρήματά μου σε ποτά, κορίτσια και γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα», όπως και τη ζωή του.

Πολ Γκασκόιν

Μια ανάλογη περίπτωση με την πιο πάνω ήταν ο Πόλ Γκασκόιν. Χαρακτηριστική η έκφραση που είχε πει : «Δεν θέλω να καταλήξω σαν και αυτόν», μιλώντας για τον φίλο του Τζορτζ Μπεστ, αλλά η μοίρα είχε τα δικά της παράλληλα σχέδια.

Ο Πολ Γκασκόιν ήταν ένας από τους πλέον ταλαντούχους ποδοσφαιριστές της Αγγλίας. Αγωνίστηκε στη Νιούκαστλ, στην Τότεναμ, στη Λάτσιο, στους Ρέιντζερς, στην Έβερτον, στην Μίντλεσμπρο και στην Μπέρνλεϊ. Υπήρξε και ο αρχηγός Εθνικής Αγγλίας, που έφτασε στην 4η θέση στο Μουντιάλ του 1990 και στα ημιτελικά του Euro 1996.

Το αλκοόλ και τα ξενύχτια τον έκαναν πραγματικά άλλον άνθρωπο, με την εικόνα του να «τρομάζει». Επιθετικός και στον χαρακτήρα και στο ποδόσφαιρο, πάντα έμπλεκε σε συμπλοκές και συνήθως έφευγε δαρμένος. Έχει χειρουργηθεί στο συκώτι δυο φορές. Η σύζυγός του τον εγκατέλειψε καταγγέλλοντάς τον για ξυλοδαρμό.

Ο Γκασκόιν έχει μπει αλλεπάλληλές φορές σε κλινική αποτοξίνωσης, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού τριγυρνάει με ένα μπουκάλι τζιν στο χέρι. Έχει συλληφθεί δεκάδες φορές και άλλες τόσες έχει περάσει τη νύχτα του σε αστυνομικά τμήματα. Η κατάθλιψη, είναι ο τελευταίος επισκέπτης στη ζωή του. Το τέλος του δυστυχώς είναι κοντά, λένε όσοι τον γνωρίζουν και όσοι παρακολουθούν τον κατήφορό του.

Μάριον Τζόουνς

Γεννημένη το 1975, αποτέλεσε το «χρυσό» κορίτσι των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ και έγινε ίνδαλμα κάθε αθλήτριας που ονειρευόταν πρωταθλητισμό.

Ο θηλυκός «Κάρλ Λιούις» όπως μετέπειτα την ονόμασαν, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αθήνας του 1997 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στα 100 μέτρα. Το 1999 στη Παγκόσμιο της Σεβίλλης κατέκτησε το «χρυσό» στα 100 μ. και το «χάλκινο» στο μήκος. Το 2001 στο Έντμοντον κρεμάει στο στήθος της χρυσά μετάλλια στα 200 μ. και 4×100 μ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, το 2000, πήρε χρυσά μετάλλια στα 100, 200 και 4×400 μ. και χάλκινα στο μήκος και στα 4×100 μ!

Για 25 χρόνια πατούσε στην κορυφή του κόσμου. Στην πιο λαμπρή περίοδο της καριέρας της, έφτασε να κερδίζει 80.000 δολάρια ανά αγώνα, ενώ τα έσοδα από τους χορηγούς και τις διαφημίσεις έφταναν τα 1.000.000 δολάρια!

Η «κατηφόρα» της ξεκινά σε μια υπόθεση ντόπινγκ, η οποία παίρνει συγκλονιστικές διαστάσεις μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ο Βίκτορ Κόντε, ιδρυτής της φαρμακευτικής εταιρείας Balco, που παρείχε συμπληρώματα διατροφής σε πολλούς κορυφαίους αθλητές του στίβου, παραχωρεί συνέντευξη στις 3 Δεκεμβρίου 2003 στο ABC και δηλώνει ότι χορήγησε τουλάχιστον τέσσερις απαγορευμένες ουσίες στη Μάριον Τζόουνς πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ! Ο πρώην σύζυγος της Μάριον Τζόουνς, ο Σι Τζέι Χάντερ, αποκαλύπτει σε δημοσιογράφους, πως η αθλήτρια σύζυγός του έκανε χρήση της ουσίας ερυθροποιητίνη, που της αγόραζε ο ίδιος μέσω γνωστών του από το Μεξικό. Η Μάριον Τζόουνς, όμως, δεν είχε βρεθεί ποτέ θετική σε κάποιον από τους ελέγχους που είχε υποβάλλεται μέχρι τότε, οπότε δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για να διεξαχθεί επίσημη έρευνα. Φυσικά αρνείται κάθε κατηγορία.

Τον Οκτώβριο του 2007, παρουσιάζεται στο δικαστήριο της Νέας Υόρκης και ομολογεί την αλήθεια. Παραδέχεται πως έκανε χρήση της ουσίας ΤΗG από το 1999, η οποία ήταν γνωστή στους κύκλους των αθλητών του στίβου ως «καθαρή», καθώς ήταν μη ανιχνεύσιμη ως το 2003. Τονίζει, βέβαια, πως τότε δεν ήξερε ότι επρόκειτο για παράνομη ουσία. Επίσης, ομολογεί πως είπε ψέματα επειδή πανικοβλήθηκε στις καταθέσεις της το 2003 και το 2006, όταν υποστήριζε πως δεν είχε κάνει καμία χρήση αναβολικών, ενώ επίσης δηλώνει ένοχη για εμπλοκή σε οικονομική απάτη που κατηγορείτο από τον Ιούλιο του 2006.

Δύο μήνες αργότερα, η ΔΟΕ αφαιρεί από τη Μάριον Τζόουνς τα πέντε Ολυμπιακά μετάλλια που έχει κατακτήσει και την αποκλείει δια παντός από κάθε αθλητική δραστηριότητα. Στις 11 Ιανουαρίου του 2008 καταδικάζεται και εκτίει εξάμηνη φυλάκιση επειδή κατέθεσε ψευδώς για την υπόθεση των αναβολικών ουσιών!

Σάντορ Κότσις

O Σάντορ Κότσις γεννήθηκε το 1929 στην Βουδαπέστη και σε ηλικία 14 χρονών αγωνίστηκε στην Κόμπανι, ενώ το 1945 μεταγράφηκε στη μεγάλη Φερεντσβάρος. Στην συνέχεια αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους Ούγγρους ποδοσφαιριστές.

Το προσωνύμιο του ήταν «κεφαλοσφαιριστής» και τα γκολ που είχε πετύχει με κεφαλιές ήταν πολλά και υπέροχα. Αποτέλεσε τον κορυφαίο σκόρερ της Εθνικής Ουγγαρίας την περίοδο που οι Μαγυάροι ήταν ποδοσφαιρικά ο «φόβος και ο τρόμος» της Ευρώπης. Πέτυχε 450 γκολ σε 475 επίσημους αγώνες.

Το 1950 πήγε στη Χόνβεντ, όπου αγωνίστηκε πλάι στον Πούσκας και τον Τσίμπορ. Ήταν οι «τρεις σωματοφύλακες» της Εθνικής. Από το 1950 έως το 1956 οι Μαγυάροι πέτυχαν 42 νίκες σε 50 αγώνες! Η μοναδική ήττα που υπέστησαν, ήταν στον τελικό του Μουντιάλ της Ελβετίας το 1954 από τη Γερμανία. Μετά τα γεγονότα του 1956, ο Κότσις έφυγε κρυφά από τη χώρα του.

Αποσύρθηκε το 1966 απολαμβάνοντας δόξα και τιμές και έρχεται μια δεκαετία μετά η άσχημη «μοίρα» να του χτυπήσει την πόρτα.

Το 1975 υποβλήθηκε σε ακρωτηριασμό στο πόδι και αργότερα διαγνώστηκε με λευχαιμία και καρκίνο του στομάχου. Το 1978 εισάγεται σε κλινική εσπευσμένα. Έχει καταλάβει ότι το τέλος είναι κοντά και αυτοκτονεί, αποφασίζοντας να πηδήξει από τον 4ο όροφο της κλινικής. Καρφώθηκε με το κεφάλι στο πεζοδρόμιο.

Κώστας Αγοράκης