Εδώ και λίγες ημέρες έχει γίνει επανέναρξη σε κάποια Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, με κυριότερο από όλα την Γερμανική Bundesliga, μετά την περιπέτεια που περάσαμε και εξακολουθούμε να περνάμε με τον Covid-19 και το γενικό lockdown στα πάντα.
Δεν ξέρω αν κάποιος από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, είχε το ενδιαφέρον να κάτσει και να παρακολουθήσει κάποιον αγώνα, όταν εκ των προτέρων γνωρίζει ότι στην ουσία θα παρακολουθήσει κάτι που θα θυμίζει “θεατρική παράσταση”. Γιατί αυτή είναι πλέον η αλήθεια.
Τα νέα δεδομένα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα θυμίζουν “θεατρική παράσταση”, εκεί όπου ο κόσμος δεν συμμετέχει και απλά παρακολουθεί τους πρωταγωνιστές, τους ηθοποιούς που προσπαθούν να δώσουν την καλύτερη παράσταση. Και μόνο στο τέλος το ζεστό χειροκρότημα του θεατή, θυμίζει κάτι από “γκολ” σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ακόμα και οι πανηγυρισμοί των ποδοσφαιριστών σε ενδεχόμενη επιτυχία που αυτή είναι ένα γκολ ή γενικότερα μια νίκη, γίνεται με θεατρικές κινήσεις, από απόσταση και λες και όλο αυτό έχει γίνει πιο πριν μια άτυπη πρόβα… Και εδώ έρχεσαι να καταλάβεις πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η κερκίδα σε έναν αγώνα οποιουδήποτε αθλήματος. Πως ο παλμός της ανεβάζει τα “ντεσιμπέλ”, κάνει τους αθλητές να αποδίδουν καλύτερα, δημιουργεί την ατμόσφαιρα εκείνη που σε κάνει να κάθεσαι και να απολαμβάνεις αυτό που παρακολουθείς.
Άραγε βλέποντας την Bundesliga, αδύνατο να φανταστώ πως θα μοιάζει η Premier League που ξεκινάει σε λίγες ημέρες, ένα πρωτάθλημα που ο κόσμος είναι αυτός που δίνει το σύνθημα, το παράδειγμα αγνού φιλάθλου και κάνει αυτή την ποδοσφαιρική παράσταση στο πράσινο τερέν, να μοιάζει με καλοσκηνοθετημένη ταινία που πάει για τα Όσκαρ. Πραγματικά αδυνατώ να φανταστώ πως θα είναι ένας αγώνας του Αγγλικού πρωταθλήματος με την νεκρική σιγή να περιβάλλει κερκίδες που έχουν συνηθίσει να είναι ασφυκτικά γεμάτες, ντυμένες στο χρώμα των κασκόλ και των αναμνηστικών καπέλων των ομάδων.
Ξέρετε μόνο σε ποιο πρωτάθλημα δεν θα μου λείψει καθόλου ο κόσμος και θα κάτσω πραγματικά να το απολαύσω σαν “θεατρική παράσταση”; Καλά μαντέψατε, δεν θα ήταν άλλο από το Ελληνικό και την βίαιη χρόνια τώρα Super League. Εκεί όπου για να τελειώσει ένα ντέρμπι λόγω επεισοδίων, έχουμε εκκενώσεις γηπέδων. Εκεί όπου δεν επιτρέπεται να κάτσουν οι κόκκινοι, οι πράσινοι, οι κίτρινοι και οι μαυρόασπροι μαζί. Εκεί όπου η νίκη είναι επιτακτική με οποιοδήποτε κόστος και το θέαμα περνάει σε 2η μοίρα. Εκεί όπου τον κόσμο δεν τον σέβονται οι αθλητές και αντίστοιχα ο ίδιος ο κόσμος δεν σέβεται τους αθλητές. Εκεί όπου είναι καλύτερα να παίζεις σε άδεια γήπεδα, έτσι ώστε να μην τα χαλάσεις… Ευχαριστώ Covid-19 που έστω και σε αυτή την θλιβερή σου παρουσία, θα με κάνεις έστω για μια φορά να χαρώ το Ελληνικό πρωτάθλημα!!
Κώστας Αγοράκης
